Agile, Scrum, Kanban, Lean: woorden die te maken hebben met een nieuwe manier van software ontwikkeling die de laatste jaren steeds populairder is geworden. Ze zijn allemaal gebaseerd op een paar hele simpele, maar fundamentele concepten. Door populariteit ontstaan echter ook meteen allerlei financiële belangen. Hierdoor is een hele industrie ontstaan van cursussen, opleidingen, boeken en consultancy rondom deze onderwerpen. En deze verkopen uiteraard als er een soort zweem van mysterie wordt gecreëerd, die pas oplost als je (flink) geld investeert.
Ik ben zelf de afgelopen vijf jaar intensief bij projecten betrokken geweest die web development volgens Agile Scrum deden. Soms gingen die projecten goed, vaak ook niet of maar ten dele, maar onafhankelijk van het resultaat was er in de Scrum teams altijd het gevoel dat er niet ‘Agile to the max’ werd gewerkt.
De afgelopen maanden heb ik een uitgebreide (persoonlijke) Retrospective gedaan op deze afgelopen vijf jaar, en geanaliseerd waarom Agile projecten zo gemakkelijk falen, en daaruit conclusies getrokken. In een serie blogposts zal ik dit toelichten aan de hand van een aantal onderwerpen, met voorbeelden, én aan proberen te geven hoe het eenvoudig beter kan. Het gaat allemaal over de ‘democratisering van software ontwikkeling’, wat in mijn optiek de grondslag is van de nieuwe manier van software development.
Daarom, vrij naar Johan Cruijff: ‘Agile software development is simpel, maar simpel, op basis van Agile ontwikkelen, blijkt vaak het moeilijkste wat er is’.