Een model voor de Muziekwereld 2.0, welteverstaan. We hebben het hier over de nieuwste single van Prince (ook alweer 2.0, nadat hij eventjes Formerly Known was).
Prince heeft al jarenlang door dat een artiest helemaal niet afhankelijk hoeft te zijn van platenlabels. Een aantal jaar geleden startte hij een website waarop je tegen betaling van losse nummers tot hele albums kon downloaden. Sommige albums kwamen helemaal niet in de (fysieke) winkel terecht. Als marketingstunt, of om de verkoop van zijn laatste album Planet Earth te stimuleren, leverde hij de CD gratis bij een zondaguitgave van een Engelse krant. Het bij de CD horende boekje kun je vervolgens weer op zijn site downloaden en uitprinten. In veel opzichten begrijpt de Minneapolis Midget dus precies hoe de Long Tail in elkaar zit. Daarom vind ik het onbegrijpelijk dat hij nu weer optreedt tegen websites die zonder zijn toestemming (vermeend) auteursrechtelijk beschermd beeldmateriaal publiceren. Hij zou er verstandig aan doen om een ‘share and attribute’ beleid te hanteren. Uiteindelijk levert hem dit veel meer goodwill, traffic én revenues op, lijkt me.
Neemt niet weg dat hij met Chelsea Rodgers zo’n goed nummer heeft afgeleverd, dat ik weer helemaal terug ben in 1987, toen hij zijn opus magnus Sign ‘o’ The Times uitbracht. Via deze link is de clip van het nummer te bekijken. Top!