Profiteert de concurrentie van Flickr Geotagging?

Het zal weinigen zijn ontgaan dat Flickr sinds enkele dagen aan geotagging doet. Geotagging is het principe dat je bij een foto de coördinaten als tags meegeeft, zodat je via (in dit geval) Yahoo Maps kunt zien waar de foto is gemaakt.
Ik heb veel positieve reacties gezien op de manier waarop Flickr de dienst geïntroduceerd heeft. Een collega van mij maakte tot voor kort gebruik van een plugin om te geotaggen, en hij kon met één druk op de knop deze tags ‘omzetten’ naar Flickr’s geotags.
Ook een concurrent van Flickr, Zooomr is enthousiast over de dienst. Thomas Hawk, Chief Evangelist van dit bedrijf, schrijft een ‘rave review‘ hierover. Het is grappig om te zien dat hij op zijn beurt weer schouderklopjes krijgt van iemand als Scoble vanwege zijn openheid. Wat weer positieve effecten zal hebben voor zijn eigen bedrijf.
Overigens doet Zooomr al langere tijd aan geotagging, en zijn velen ervan overtuigd dat Zooomr nóg beter is dan Flickr. Om in de gaten te houden.

Moeten we ineens converseren in het Latijn?

Conversagent is een bedrijf dat diensten en producten op het gebied van Instant Messenging aanbiedt. Een voorbeeld is Smarterchild, zeg maar de Amerikaanse versie van de Alice bot. Maar als je Conversagent intypt in Google, vind je het bedrijf niet meer. Pas op de tweede pagina in Google kom je een verwijzing naar een artikel tegen, waarin de naamsverandering bekend wordt gemaakt. Colloquis heet het bedrijf nu. Interessant, want dat bleek achteraf het eerste zoekresultaat in Google. Op de site van Colloquis kom je geen enkele verwijzing meer tegen naar het oorspronkelijke Conversagent. Sterker nog, nieuwsberichten uit 2003 refereren zelfs al in retrospect naar Colloquis.
Op CRMToday zegt hun CEO er het volgende over: “Our new name strongly encapsulates the advantage we bring to the marketplace. Colloquis (pronounced cull oh’ kwis) derives from the Latin word ‘colloquium,’ meaning conversation.”. Maar volgens mij had hun oude naam, Conversagent, een veel duidelijker relatie met converseren. Ik vraag me af wat de werkelijke reden is geweest dat het bedrijf zijn naam ineens zo grondig onder handen heeft genomen…

Gnarles Barkley's Cover2.0?

Covers zijn van alle tijden. In de meeste gevallen is een cover een slap aftreksel van het origineel, bedoeld om nog wat geld te verdienen aan wat ooit een hit was. Smaken verschillen, maar denk bijvoorbeeld aan “Sorry seems to be the hardest word” (Blue/Elton John), “Satisfaction” (Britney Spears/Rolling Stones), “My Generation” (Hillary Duff/The Who). Of Marti Pellow, voormalig leadzanger van Wet Wet Wet, die een cover CD met, jawel, hits van Wet Wet Wet uitbrengt.
Gelukkig zijn er ook covers die een beter resultaat opleveren dan het origineel. Ook weer arbitrair, maar bijvoorbeeld “Hey Joe” (Jimmy Hendrix/The Leaves), “Little Wing” (Sting/Jimmy Hendrix),  “Respect” (Aretha Franklin/Otis Redding).
Kenmerkend voor deze covers is dat er enige tijd zit tussen de originele opname en de cover. Maar in de tijden van “always on” en “always available” is deze barriere er blijkbaar niet meer. Neem “Crazy” van Gnarles Barkley. Nauwelijks heeft hij hier een hit mee, of het nummer wordt gecoverd door diverse artiesten. Vind de evolutie van dit nummer (en een paar briljante covers, waaronder een van Nelly Furtado) op Music For Kids Who Can’t Read Good. Het schijnt dat Paris Hilton het nummer ook wil gaan coveren. Ik houd mijn hart vast…