Online muziekvrienden

Er zijn weinig mensen te vinden die helemaal niet van muziek houden. Fascinerend is het echter, dat muzikale voorkeuren zo enorm uiteen kunnen lopen. Sommigen zweren bij Mozart, anderen zijn gek van Metallica. De invloed op het sociale leven is duidelijk: vetkuiven, hippies, soulpijpen, new wavers, gabbers, bling-bling. De meest zichbare sociale structuur wordt gevormd door concerten: hier komen gelijkgestemden massaal bij elkaar om uiting te geven aan hun muzikale identiteit.
Dat vraagt om een vertaling naar de digitale wereld. En die is er: Audioscrobbler. Audioscrobbler is een applicatie die bijhoudt welke muziek jij leuk vindt. Dit doet hij met behulp van plugins. Je kunt plugins installeren op muziekspelers als Winamp, Windows Media Player en iTunes. Zodra je vervolgens een nummer afspeelt op je muziekspeler, wordt dit doorgegeven aan Audioscrobbler. Tot zover niets bijzonders. Het briljante is dat Audioscrobbler op basis van de door jou gespeelde nummers een persoonlijk profiel opbouwt. Dit profiel matcht hij met de profielen van andere gebruikers, en op die manier kan hij aanbevelingen doen van artiesten die jij waarschijnlijk ook goed vindt. Via de zustersite van Audioscrobbler, Last.fm kun je zelfs luisteren naar een ‘radiostation’ van iemand met dezelfde muzikale voorkeur als de jouwe! En de muziek die je daar beluistert wordt vervolgens ook weer toegevoegd aan je eigen profiel.
Ik ben zelf inmiddels een profiel aan het opbouwen met de muziek die ik beluister. Uiteraard ontbreekt de WordPress plugin niet; aan de rechterkant van mijn weblog kun je m’n laatste tien beluisterde nummers bekijken.
Wat mij betreft is Audioscrobbler dé manier om je muzikale vriendenkring (online) uit te breiden!

Bezorgd over de post

postbodeZoals in een eerdere post gemeld, verwachtte ik al een briefje van TPG dat ik gisteren niet thuis was. Dat klopte. Vandaag kreeg ik er nog een, en vanaf morgen kan ik dus naar de postkantoor om het pakketje af te halen.
Ik blijf het moeilijk vinden om te begrijpen dat dit niet efficiënter kan. Ik werk overdag, er is niemand thuis, dus ik weet vantevoren dat de postbode voor een gesloten deur staat. Waarom kan ik niet 1) ’s avonds het pakketje in ontvangst nemen of 2) zelf aangeven wanneer ik in staat ben om het pakketje aan te nemen?
Tot overmaat van ramp – ik ben net verhuisd – is ‘mijn’ postkantoor alleen gedurende werkdagen van 9 tot 5 geopend. Kansloos dus. En je kunt het niet door laten sturen naar een alternatief postkantoor.
Daar valt nog veel te winnen op het gebied van klantgerichtheid!

Creative Commons – share alike

Create CommonsVoor wie het nog niet wist: het copyright moet plaats maken. Copyright stamt uit de tijd van boeken, platen en films. Tastbare media dus. Met de opkomst van het internet gingen de distributiemethoden van deze media volledig overhoop, met name door de opkomst van peer to peer netwerken als Napster, Kazaa en Grokster. De uitgevers en distributeurs hobbelden er achteraan, en boekten incidentele succesjes met het verbod op deze applicaties.
Tegelijkertijd ontstond er een tegenbeweging: Creative Commons. In het kort komt het op het volgende neer. De gebruiker mag

  • het werk van iemand anders kopiëren, verspreiden, tonen en op- en uitvoeren
  • afgeleide werken maken
  • gebruik maken van het werk voor commerciële doeleinden

mits de gebruiker de oorspronkelijke naam vermeldt én bij verspreiding de licentievoorwaarden kenbaar maakt.
In het novembernummer (2004) van Wired is een CD opgenomen met stukken van bekende artiesten (Beastie Boys, David Byrne, maar ook DJ Danger Mouse). Omdat deze stukken onder Creative Commons licensing zijn uitgebracht, mogen ze vrijelijk gedeeld worden, en mogen de samples hergebruikt worden.
Van Creative Commons gaan we de komende tijd nog veel horen! Ten overvloede meld ik nog maar even dat de teksten, plaatjes, enz. op mijn eigen site ook onder de Creative Commons licentie vallen.

Het hele filmarchief digitaal of ook analoog?

FilmmuseumDe Raad voor Cultuur is bang dat het nationaal erfgoed op het gebied van film verloren gaat. Daarom moet er 99 miljoen worden uitgetrokken om 45000 uur audiovisueel materiaal te redden. Die 99 miljoen is natuurlijk slim gekozen; 100 miljoen klinkt al snel als erg veel.
In het digitale tijdperk waarin we leven dé gelegenheid om deze films te converteren naar bits en bytes. Maar wat hoorde ik op het Journaal? De oude films moeten ook overgezet worden naar nieuwe films. Met als argument dat je een schilderij van Van Gogh ook niet alleen op een CD wil hebben. Wat een vergelijking van niks! Een schilderij bepaalt direct het beeld dat iemand ziet. Maar een film bepaalt slechts indirect het beeld; het beeld wordt pas écht zichtbaar bij projectie. En dat verschilt tegenwoordig digitaal nog nauwelijks van analoog. Dat is heel wat anders dan een schilderij. Of verwacht de Raad voor Cultuur dat cultureel Nederland in de toekomst naar een museum gaat om bewonderend naar filmspoelen te kijken?
Mocht er serieus veel geld uitgetrokken gaan worden voor ‘simpelweg’ kopiëren, dan zou ik adviseren om op die kosten te besparen, en direct totaal digitaal te gaan. Lijkt die 99 miljoen ook meteen niet zo gekunsteld.