Het lijkt erop dat Ajax-Den Haag zonder publiek gespeeld gaat worden. Daar moet Versatel achter zitten, zou je zeggen!
Ajax-Versatel 0-1?
Beantwoorden
Categoriearchief: Vrije tijd
Hinkstaphordelopen?
Ik zag gisteren de laatste honderden meters van de 20 kilometer snelwandelen. Ik krijg altijd een wat treurig gevoel bij die sport. Zo’n snelwandelaar ziet eruit als een soort Donald Duck op steroïden, waarbij vaak het karakteristieke petje niet ontbreekt. Het verschil met hardlopen is dat je altijd één voet aan de grond moet hebben (bij rennen ben je steeds los van de aarde). Maar het gaat bij atletiek toch om de snelste manier om een afstand af te leggen? Of het hoogst, of het verst? Zonder hulpmiddelen, maar voor de rest moet je zelf toch kunnen bepalen op welke manier je het doet? Want dan ken ik er nog wel een paar. De 100 meter achteruitlopen. Hoogspringen waarbij met twee benen afgezet moet worden. Kogelstoten waarbij je de kogel niet in je nek mag leggen.
Waarbij natuurlijk de felicitaties voor de fantatische prestatie van Rutger Smith, zilveren medaillewinnaar bij het kogelstoten. Weliswaar met een geblesseerde knie, maar gewoon uit de nek, zoals het hoort!
Online muziekvrienden
Er zijn weinig mensen te vinden die helemaal niet van muziek houden. Fascinerend is het echter, dat muzikale voorkeuren zo enorm uiteen kunnen lopen. Sommigen zweren bij Mozart, anderen zijn gek van Metallica. De invloed op het sociale leven is duidelijk: vetkuiven, hippies, soulpijpen, new wavers, gabbers, bling-bling. De meest zichbare sociale structuur wordt gevormd door concerten: hier komen gelijkgestemden massaal bij elkaar om uiting te geven aan hun muzikale identiteit.
Dat vraagt om een vertaling naar de digitale wereld. En die is er: Audioscrobbler. Audioscrobbler is een applicatie die bijhoudt welke muziek jij leuk vindt. Dit doet hij met behulp van plugins. Je kunt plugins installeren op muziekspelers als Winamp, Windows Media Player en iTunes. Zodra je vervolgens een nummer afspeelt op je muziekspeler, wordt dit doorgegeven aan Audioscrobbler. Tot zover niets bijzonders. Het briljante is dat Audioscrobbler op basis van de door jou gespeelde nummers een persoonlijk profiel opbouwt. Dit profiel matcht hij met de profielen van andere gebruikers, en op die manier kan hij aanbevelingen doen van artiesten die jij waarschijnlijk ook goed vindt. Via de zustersite van Audioscrobbler, Last.fm kun je zelfs luisteren naar een ‘radiostation’ van iemand met dezelfde muzikale voorkeur als de jouwe! En de muziek die je daar beluistert wordt vervolgens ook weer toegevoegd aan je eigen profiel.
Ik ben zelf inmiddels een profiel aan het opbouwen met de muziek die ik beluister. Uiteraard ontbreekt de WordPress plugin niet; aan de rechterkant van mijn weblog kun je m’n laatste tien beluisterde nummers bekijken.
Wat mij betreft is Audioscrobbler dé manier om je muzikale vriendenkring (online) uit te breiden!
Fiets kopen?
Creative Commons – share alike
Voor wie het nog niet wist: het copyright moet plaats maken. Copyright stamt uit de tijd van boeken, platen en films. Tastbare media dus. Met de opkomst van het internet gingen de distributiemethoden van deze media volledig overhoop, met name door de opkomst van peer to peer netwerken als Napster, Kazaa en Grokster. De uitgevers en distributeurs hobbelden er achteraan, en boekten incidentele succesjes met het verbod op deze applicaties.
Tegelijkertijd ontstond er een tegenbeweging: Creative Commons. In het kort komt het op het volgende neer. De gebruiker mag
- het werk van iemand anders kopiëren, verspreiden, tonen en op- en uitvoeren
- afgeleide werken maken
- gebruik maken van het werk voor commerciële doeleinden
mits de gebruiker de oorspronkelijke naam vermeldt én bij verspreiding de licentievoorwaarden kenbaar maakt.
In het novembernummer (2004) van Wired is een CD opgenomen met stukken van bekende artiesten (Beastie Boys, David Byrne, maar ook DJ Danger Mouse). Omdat deze stukken onder Creative Commons licensing zijn uitgebracht, mogen ze vrijelijk gedeeld worden, en mogen de samples hergebruikt worden.
Van Creative Commons gaan we de komende tijd nog veel horen! Ten overvloede meld ik nog maar even dat de teksten, plaatjes, enz. op mijn eigen site ook onder de Creative Commons licentie vallen.
In de remix: The Grey Album
Eén van de meest innovatieve albums die ik de laatste tijd heb gehoord is de Grey Album van DJ Danger Mouse. “Nooit van gehoord?”, hoor ik? Dat kan kloppen, want het album is nooit in de winkel verschenen. Het is een mix die DJ Danger Mouse (overigens producent van het meest recente Gorillaz album) heeft gemaakt op basis van tracks van de Black Album van Jay-Z en de “White Album” van de Beatles. Er zijn ooit 3000 ‘promo copies’ van verschenen, maar die moesten op last van EMI en Sony direct uit de handel genomen worden. Het ‘kwaad’ was echter al geschied, en MP3 circuleren op de reguliere downloadkanalen. Inmiddels, na een hoop ophef, doen EMI en Sony minder moeilijk, en mag het album ‘veilig’ online staan.
De Grey Album is een overdonderende combinatie van hip-hop raps en jaren-60 melodieën. Mocht je het nummer Encore kennen (recentelijk geremixt met Numb van Linkin Park), dan zul je van je stoel geblazen worden als er een instrumentatie van “Glass Onion” en “Savoy Truffle” en een vette drumlaag onder gezet worden. De (geringe) moeite van het opsporen op internet meer dan waard!
CD Review: Storyville (Robbie Robertson)
Bij Van Leest is de CD Storyville van Robbie Robertson in de “3 voor €15”. Al jaren geleden had ik zijn zelfgetitelde CD gekocht, en dat was altijd al één van mijn favorieten.
Voor degenen die Robbie Robertson niet kennen: in de jaren 60 was hij één van de bandleden van The Band. Na die tijd werd het stil rondom hem, maar in 1987 had hij een hit met “Somewhere down the crazy river”. Samen met nummer als “Fallen angel” en “Showdown at big sky” én met medewerking van artiesten als Bono en Peter Gabriel is zijn solodebuut op zijn minst geslaagd te noemen.
Storyville is de opvolger, alweer uit 1991. Hij gaat hier door op de weg die hij met zijn eerste album had ingezet. Volgens Amazon “this 1991 successor finds Robertson once more rooting his songs in the Deep South, taking its title from New Orleans’s fabled red-light district–the symbolic birthplace for of jazz. These songs evoke the Crescent City in the recurrent second-line rhythms, warm horn choruses, and choral call-and-response of the arrangements, while Robertson’s unvarnished but indelible baritone and yearning falsetto testifies on the preachers, con men, drifters, and star- crossed lovers of his well-crafted songs.”
Voor 5 euro meer dan de moeite van het kopen waard!