Temporary Alpha versus Perpetual Beta

Flickr is inmiddels Gamma gegaan, maar een nieuwe trend die ik zie is die van de Temporary Alpha. Deze site kenmerkt zich als volgt:

  • Je kunt er in feite niets doen, alleen je naam en adres achterlaten
  • De site is geheel in “2.0 Stijl”: grote letters, grote knoppen, geen toeters en bellen
  • Er wordt een wervende tekst over een naderende 2.0-revolutie getoond
  • Er wordt in de Blogosphere fanatiek naar gerefereerd

Voorbeelden? Illumio (Search your groups of friends and colleagues for information, people and answers), Widgetbox (Widgetbox will change how the world thinks about syndicating functionality on the web), Fleck (Web Democracy Now Soon).
Benieuwd of deze sites ooit in Beta zullen gaan. If vind het niet erg om er op dat moment pas van op de hoogte gesteld te worden.

Het virtuele WK

Het WK is voor Nederland helaas alweer afgelopen, dus moeten we ons maar richten op andere interessant aspecten van de titelstrijd. Twee jaar geleden, tijdens het EK, kwam ik hem al tegen, maar hij is er nog steeds: Virtual Replay van de BBC. Hierbij worden de doelpunten van de wedstrijden in groot detail ‘gevirtualiseerd’ met behulp van animaties. Hierdoor kun je deze hoogtepunten van de wedstrijd vanuit alle hoeken en standen nog een keer terugspelen. Zodat je op honderd verschillende manieren kan genieten van het briljante doelpunt van Argentinië tegen Servië-Montenegro.

Wat je tagt ben je zelf

SnapShirtsWat is er hipper dan met een shirt rondlopen met je persoonlijke tagcloud? Via SnapShirts kun je van je eigen (of iemand anders’) weblog een tagcloud genereren, die vervolgens op een shirt gedrukt wordt. Zodat iedereen direct kan zien wat jou het meeste bezighoudt.
En als we het dan toch over tagclouds hebben: via NonFiction is de 2.0 Mindcloud grafisch weergegeven. Het plaatst op een aardige manier allerlei kenmerken van Web 2.0 in perspectief.
Als laatste nog Newzingo, een site die een tagcloud bouwt van Google News.

Ricky Gervais casht op zijn podcast

Na twaalf afleveringen is het voorbij met de podcast van Ricky Gervais en zijn twee sidekicks, Stephen Merchant en Karl Pilkington. Althans, met de gratis en kennelijk slechts door Positive Internet gesponsorde afleveringen. Vanaf nu moet er betaald worden voor het luisteren naar het gewauwel van de drie Britse helden.
En dat blijkt nogal een Spartaanse opgave, om je te abonneren op Season 2. Volgens de site van Ricky zijn er twee mogelijkheden: downloaden via Audible.com, of via iTunes. Direct al blijkt dat er een prijsverschil is: bij iTunes betaal je €1,95 per aflevering, terwijl dit bij Audible “slechts” $1,95 is. En waar je in het laatste geval ook nog eens vier afleveringen voor de weggeefprijs van $6,95 kunt kopen.
Ik koos dus voor Audible. Vervolgens lijkt het alsof je lid moet worden van Audible, wat nog eens $9,95 per jaar kost. Als bonus krijg je daar een ingewikkeld credit-systeem bij. Maar dat hoeft helemaal niet; je kunt de downloads ook gewoon kopen zonder lid te worden. Ik koos voor het laatste.
Dan is de vraag natuurlijk: hoe download ik de episodes? De site vertelt me dat dit heel handig gaat als je iTunes hebt (de andere optie is een downloadmanager van Audible installeren). Maar als ik uiteindelijk op de plek kom waar ik kan downloaden (door een pdf-handleiding te lezen!) blijkt dit toch niet echt goed te werken: ik moet een .pl (Perl?) file wegschrijven naar disk. Daarnaast wil ik eigenlijk helemaal niet telkens naar de site om een episode te downloaden. Ik heb iTunes op mijn Mediacenter geïnstalleerd, en die haalt eens per dag mijn Podcasts op. Het enige wat ik vervolgens hoef te doen is mijn iPod koppelen aan mijn Mediacenter, en de Podcasts worden automatisch op mijn iPod gezet.
Gelukkig zie ik ver weggestopt op de site ook nog iets over Podcasts vermeld – daar kun je alleen over lezen als je je aangemeld hebt. En daar wordt mij gewoon een linkje aangeboden waarmee ik de Ricky Gervais Show – net als voorheen – als Podcast kan downloaden. Ik ben gered! Kost een paar centen, maar ik kan ’s morgens naar mijn werk weer genieten van Karl die zich inleeft in de gedachten van een worm.

Hoe viraal is H5N1?

Krijg de vogelgriepWat is de overeenkomst tussen vogelgriep en internet? Beide zijn ze niet gebonden aan grenzen. Daarom heb ik steeds zo mijn gedachten bij koppen als “H5N1-virus duikt op in Slowakije“. Alsof de vogelgriep met een vervalst paspoort de grens is overgestoken! Ik zag een kaartje van Europa met de landen waar de griep heerste. Zwitserland leek een soort van enclave temidden van getroffen landen te zijn. Óf ze zijn niet in staat de vogelgriep te constateren in Zwitserland, óf de vogels hebben besloten om alleen EU-landen aan te doen. H5N1 maakt één ding echter wel duidelijk: preventie hiervan is een zuiver nationale aangelegenheid, terwijl de impact wel degelijk Europees is.
De parallel met internet is evident: ook hier is regelgeving vooral nationaal; en dat terwijl de online community geen grenzen kent. Het betalen van invoerrechten over producten die via internet gekocht zijn in het buitenland is niet erg consequent – ik heb tot nog toe één keer invoerrechten moeten betalen over een bestelling bij Amazon. Daarnaast is het gewoon mogelijk om online medicijnen te bestellen die in Nederland alleen op recept verkrijgbaar zijn. En tenslotte, omdat we het over de grenzeloosheid van internet hebben: Yme maakt op zijn weblog melding van het feit dat de “six degrees of seperation” – binnen zes stappen ken je iedereen ter wereld – niet meer gelden. Dankzij digitale technologie is de zes inmiddels verlaagd naar 4.6. En dat zal alleen nog maar minder worden, lijkt me.

Format C: op je iPod?

RIAA iPodOp nu.nl las ik dat de RIAA, overkoepelende organisatie van Amerikaanse platenmaatschappijen, adviseert om een iPod vóór doorverkoop leeg te maken. Dit omdat naar oordeel van de RIAA copyright wordt geschonden als er nog muziek op de iPod staat. Hierbij gaat de RIAA ervan uit dat de gebruiker zijn eerlijk gekochte CD’s heeft geconverteerd naar mp3, en deze op zijn iPod heeft gezet. Maar zo gaat het natuurlijk lang niet altijd. Tegenwoordig download je mp3’s rechtstreeks bij iTunes en naar je iPod. En ik kan me toch niet voorstellen dat het verkopen van je iPod met eerlijk gekochte muziek erop strafbaar is. Dan zou je ook een CD moeten bekrassen wanneer je hem tweedehands aanbiedt, of een cassettebandje vantevoren wissen. Lijkt me niet de bedoeling.
Tegelijkertijd klaagt de NVPI, brancheorganisatie voor de entertainmentindustrie, dat de CD- (en DVD-)verkoop schikbarend terugloopt. Ook dit valt – deels – te wijten aan het illegaal downloaden van muziek.
Wanneer realiseren RIAA en NVPI zich dat het traditionele businessmodel van de platenverkoop op zijn laatste benen loopt? Waarom vechten zij nog steeds tegen een trend die niet meer te stoppen is? Breedband is hier; content gaat steeds minder via ‘brick&mortar’ en steeds meer via ‘one click’. Bouw een solide business- en revenue model rondom het downloaden van content. Consument zijn best bereid te betalen voor gedownloade content – als het maar duidelijk en makkelijk is. Kijk maar naar het enorme (en misschien niet verwachte) succes van iTunes. Embrace the new; don’t fight change!

Hoe actueel is de EPG?

De Elektronische Programmagids – EPG – wordt hét middel om (in de toekomst) te navigeren door het oerwoud van televisiekanalen dat op ons afkomt. De EPG moet voor televisie de rol gaan spelen die Google voor internet speelt.
Zelf gebruik ik de EPG op mijn Mediacenter om programma’s op te nemen. Handig voor bijvoorbeeld De Wedstrijden (de “Studio Sport op Talpa”). Om twee redenen is de EPG hiervoor ideaal. Ten eerste omdat het de mogelijkheid biedt niet één aflevering op te nemen, maar automatisch de hele serie. Zo worden alle wedstrijden uit de Eredivisie netjes op mijn harde schijf opgenomen. Hetzelfde kan natuurlijk gelden voor een televisieserie als 24 of Desperate Housewives, al naar gelang je persoonlijke voorkeur.
Een tweede evidente voordeel is de mogelijkheid om De Wedstrijden op te nemen, en de analyses van Gullit én de reclames te skippen. Ik begin tegenwoordig met kijken om half acht (als de uitzending al een half uur bezig is), en ben precies klaar met kijken als de uitzending ten einde is. Heb ik geen enkele reclame hoeven bekijken.
Er treedt met die EPG echter één irritant probleem op: de uitzending eindigt over het algemeen later dan de EPG aangeeft. Hierdoor mis ik telkens de laatste paar minuten van de uitzending. De enige manier (die ik heb gevonden) om dit te voorkomen, is het eropvolgende programma óók op te nemen. Maar dit gaat natuurlijk mis als je een hele serie opneemt – het programma dat op de serie volgt wisselt over het algemeen.
Heeft iemand een oplossing voor mijn probleem? Een betere EPG? Suggesties zijn van harte welkom!

De Ricky Gervais Show: Een podcast die er toe doet

Ricky GervaisEen paar maanden geleden volgde ik op Marketingfacts het bericht van Anders Floor over Podcasten en de reactie die dit opriep. “Wat moet ik in godsnaam met “Podcasting”?”, vroeg Anders zich af. Ik was het helemaal met hem eens. Een aantal keer heb ik naar de Daily Source Code geluisterd, maar het kon me niet echt boeien – misschien de verkeerde afleveringen beluisterd.
Sinds kort heb ik echter een reden om me te abonneren op een Podcast: The Ricky Gervais Show. Ricky Gervais is vooral bekend als David Brent in de Britse sitcom The Office. The Office is de grappigste serie die ik de afgelopen jaren gezien heb, bijvoorbeeld te bestellen via Amazon.
De Ricky Gervais show is een podcast waarin Steve Merchant, Karl Pilkington en hijzelf een half uur lang onzin vertellen over onzinnige onderwerpen. Karl’s humor is zo droog als de Sahara, en leidt vaak tot een karakteristiek demonisch lachje van Ricky. Hardop lachend fiets ik tegenwoordig naar mijn werk.
Inmiddels is de Podcast – naar eigen zeggen – ’s werelds nummer 1 – hoewel niet meteen blijkt op welk gebied. In ieder geval de moeite van het beluisteren meer dan waard!

De man van één miljoen – maar nu echt!

Million Dollar Pixel Page progress report
Na een maand sabbatical vind ik het weer tijd om uit de winterslaap te ontwaken. Om te ontdekken dat de jongen over wie ik een paar maanden geleden schreef, inmiddels een miljoen pixels heeft verkocht. Ongelofelijk. Je zult nooit weten of het helemaal waar is, maar het verhaal is in elk geval schitterend. Het laatste restje knijpt hij eruit door de laatste 1000 pixels via eBay te verkopen. Het viel me op dat er inmiddels honderden soortgelijke initiatieven zijn gestart. Zijn reactie:

It is bound to happen (this is the internet afterall), and infact, I think it will work in my favour. They say imitation is the sincerest form of flattery. So I think any copy-cat sites will only have pure comedy value, whereas mine possibly has a bit of comedy PLUS some actual pull in terms of advertising dollars

Scan ook eens door zijn weblog. Deze jongen heeft echt vier turbulente maanden achter de rug!

Napster legt manco iTunes bloot

Napster adAlthans, dat proberen ze. Sinds Napster zijn doorstart maakte, woedt er een strijd tussen Napster en Apple iTunes. Ze kozen voor een verschillend business model. iTunes verkoopt downloads voor $99c per nummer, terwijl Napster To Go voor $14,95 per maand ongelimiteerd toegang tot downloads biedt.
Napster komt op zijn site met een nogal arbitraire vergelijking tussen de beide pricing modellen. Daarnaast zijn er nog de onafhankelijke sites, die zowel het model van iTunes als dat van Napster afkraken. Met name omdat muzikanten nauwelijks méér verdienen dan toen ze onder contract van een platenlabel stonden. “With iTunes I don’t feel guilty when I download music – Apple and the record labels handle the screw job for me”. Uiteraard gaat dat voorbij aan de Long Tail: het feit dat muzikanten die voorheen überhaupt geen platencontract konden krijgen, nu tóch geld kunnen verdienen aan hun muziek.
Maar dat Napster ver gaat in het ‘blootleggen’ van iTunes’ tekortkomingen, bewijst dit filmpje.